คว่ำมือถือกันเถอะ พี่น้อง

คว่ำทำไมฟะ?

เข้าใจถูกแล้วครับ ผมหมายถึงจับเอามือถือสมาร์ทโฟนเรานี่แหละ คว่ำลงบนโต๊ะ หรือใครนอนพื้นอยู่ก็คว่ำลงบนพื้น อยู่บนเตียง บนโซฟา ก็คว่ำไว้ใกล้ๆ

ดีนะที่ยังไม่คว่ำ เพราะคุณจะได้รู้ว่า ผมให้คุณคว่ำมือถือทำไม

ทุกวันนี้พวกเรามองกระจกบานเล็กๆ นี้บ่อยเกินไปหรือเปล่า? รู้สึกไหมครับว่าเราได้ยินเสียงพ่อแม่พี่น้องที่เรารักอยู่ข้างๆ แต่ไม่เห็นหน้าท่าน? รู้สึกไหมว่าการมีตติ้งกับเพื่อนมันเงียบไป?

เพราะเรามีอะไรให้ทำอยู่ตรงหน้าไง เหมือนกับตอนทำงาน เรามีสมาธิกับงาน เพราะมันเป็นสิ่งสำคัญ เพียงแต่แอพหรือเว็บที่เปิดอยู่บนมือถือตอนนี้ผมว่ามันสำคัญน้อยกว่าคนที่อยู่ข้างๆ คุณนะ (เว็บผมสำคัญน้อยกว่าคนที่คุณรักอยู่แล้ว)

และเมื่อคุณคว่ำแล้ว ปิดเสียงด้วยยิ่งดี เปิดสั่นได้ แต่ต้องคว่ำไปห่างจากตัว อย่าเอาใส่กระเป๋า เพราะเราจะรู้ทันทีเวลามันสั่น

จากนั้นคุณจะพบว่า มีอะไรให้ทำกับคนที่อยู่ใกล้ๆ คุณเยอะเลย ได้คิดว่าจะคุยอะไรดี จะหัวเราะเรื่องอะไร จะแซวโต๊ะข้างๆ ยังไง ได้สังเกตว่าคนที่อยู่ด้วยกำลังรู้สึกอย่างไร เขากังวลอะไรไหม เธอร้องไห้มาหรือเปล่า มากกว่าที่เราจะนั่งปัดนิ้วกับกดไลค์ กดเลิฟ มากกว่านั่งมองหน้าตัวเอง..​ ในกระจก

ผมใช้วิธีนี้ตอนที่ผมกินข้าวกับคนที่ผมรัก และเคารพครับ มันทำให้โต๊ะกินข้าวมีสีสันอะไรๆ ดีๆ เกิดขึ้น มาก

เอ้า อ่านจบแล้ว คว่ำมือถือ แล้วไปทำอย่างอื่นกันเถอะ!

….

แต่ก็หวังว่าพอคุณมาเปิดมือถือคุณอีกที คุณจะแชร์บทความนี้ไปให้คนที่คุณห่วงใยที่มองแต่กระจกเล็กๆ อันนี้นะครับ